28 Mayıs 2015 Perşembe

Sessiz Ölüm Kalp, kurumuş bir ağaç misali. Yeniden canlandırmaya denizler yetmezdi. İçine çektiğin her nefes, zehir gibi işlerdi. Yaşananların hepsi, yalan dolu gerçeklerdi. Bazen, dört duvar sarar etrafını. Tek başına yaşarsın tüm sıkıntılarını. Anlatamazsın kimselere yaşadıklarını. Bilemez kimse, her ölümü kalemle canlandırdığını. Pavli Yarımadası.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder